Kaliwa, Kanan. Kaliwa, Kanan.

Hindi pa man sumisilip ang haring araw, dilat na ang mga mata ko. Umaga pa lang ay gising na ako, kahit labag sa kalooban ng aking katawan. Oo, labag, hindi dahil sa hindi ko gusto ang pumasok sa kursong iyon ngunit ayokong pumasok ng ganoong kaagang oras.

 Nagpapawis, tumatakbo, nagbabanat ng buto. Sabay-sabay ang pagpadyak at paghakbang. Ang mga paa’y nagkakasundo, nangangarera sa iisang direksyong parehas naming tinatahak. Habang ang iba’y nahihimlay sa kanilang higaan at nasa kasarapan pa ng tulog, heto kami, hinihingal na. Maya-maya’y kami’y pepwesto na sa aming pormasyon at hihilera ng tuwid. Ang mga nakakataas nama’y mag-i-inspeksyon na ng aming kagamitan, kasuotan, at kalinisan.

Pagkatapos ng pisikalan, sasabak naman kami sa labanang mental. Mag-aaral ng ilang mga taktika, hakbang sa pagbibigay ng paunang lunas, paano makasagip ng buhay, paano maging isang epektibong lider at marami pang iba. Ilang oras din kaming uupo para makinig sa mga araling pinagpaguran ng mga opisyal ng institusyon. Makikisali sa diskusyunan at magbibigay ng mga agam-agam , opinion at suhestiyon. Ilang sandali pa’y aalamin nila kung may natutunan kami sa araw na iyon sa pamamagitan ng pagbibigay ng maikling pagsusulit.

Para sa iba, ang pagkuha ng kursong ROTC ay isang buwis-buhay o pagpapahirap sa sarili. Biruin mo, madaragdagan ang dapat mong aralin imbis na ilaan na lang ang oras at ipokus ang sarili sa mga mayoryang kurso. Dagdag pa, kakain ito ng oras at lakas. Imbis na itinulog mo na lang ang oras mo para sa kursong ito, ayun, naroon ka, nagpapagod, nakikinig at gumagapang. Bakit ko nga ba ito ginagawa? Ito ang kalimitang tinatanong sa akin ng ilan. Pinahihirapan ko lang daw ang aking sarili. Hindi naman makatutulong sa akin ang mga ito’t hindi kailangan sa paghubog sa aking karera at sa sikolohiyang aking kurso. Bakit nga ba?

Simple lamang ang sagot. Mahal ko siya. Oo, mahal ko ang ginagawa ko, tulad ng pagmamahal ko sa sikolohiya, tulad ng pagmamahal ko sa SP, tulad ng pagmamahal ko sa kaalaman tulad ng pagmamahal ko sa bayan, at tulad ng pagmamahal ko sa aking sarili. Pagurin man niya ako ng todo-todo, handa akong harapin ito. Nagkakamali ring sabihing hindi ito makatutulong sa akin at hindi kailangan sa karera ko bilang isang estudyante ng sikolohiya, dahil ang pagiging reserba ay naghuhubog sa’yo bilang tao, kasama na ang pag-obserba sa gawi, kilos at ugali ng tao, tumutulong rin sa kapwa lalo pa’t nasa sakuna, nagpapalakas ng diwang makabayan at nagpapatindi ng nasyonalismong minsang nahimlay sa akin.

Sinong may sabing kakalimutan ko si SP dahil nahumaling ako kay ROTC? Nagkakamali kayo kung iisipin niyo puro gawaing militar lamang at taliwas sa prinsipyo ng nauna ang huli. Bakit? Dahil…

Pakikiramdam- kailangang-kailangan mo siya rito. As in. Kailangan mong makiramdam sa mga kasamahan mong ibang kadete upang kayo’y maging sabay-sabay. Sa pagmartsa, hindi mo laging titingnan ang paa ng nasa unahan mo bagkus ay pakiramdaman mo na lang kung nagkakasabay kayo. Makiramdam ka kung naka-align ka sa pila, tama ang ginagawa mo, kung meron ka na bang kung anong creatures na katabi kapag nakahiga sa talahiban, kung sabay-sabay ba kayong kumasa ng baril, kung naiwan ka na ba ng mga kasamahan mo at kung anu-ano pa.

Pagtulong- oo, kung hindi niyo alam, tumutulong kami. Nangongolekta ng mga donasyon tulad ng mga pagkain, gamot at damit para sa mga napinsala ng bagyo. Inihahanda ito at inaayos, tsinetsek ang kondisyon ng mga ibibigay kung kapakipakinabang pa ba at dadalhin sa mga nasalanta. Nagbibigay din ito ng mga scholarship (para sa mga officers) na hirap sa buhay ngunit mayaman sa kaalaman at pangarap. Tumutulong kami gamit ang unang uri ng pagtulong, ang pagkakawanggawa.

Sa kursong ito rin na kanina ko pa ibinibida, tinuturuan kang maging malakas at tumayo gamit ang sarili mong paa, syempre, para maging kapaki-pakinabang sa bayan at hind imaging alalahanin at pasanin din ng iyong kapwa kadete. Dito, hindi ka bibigyan ng isda bagkus ay tuturuan ka kung paano manghuli nito. Hindi ito spoon-feeding na nganganga ka na lang upang mabusog. Hindi sa’yo ituturo ang direksyon bagkus ay tuturuan ka kung paano mo makukuha ang direksyon. Hindi ka bibigyan ng eksaktong lokasyon bagkus ay hahanapin mo kung saan ang eksaktong lokasyon na iyon. Dito rin, matututo kang gamutin at bigyan ng paunang lunas ang sarili mo pati ang iba sakaling may mangyaring masama. Hindi ka rin bibigyan ditto ng pagkain, bagkus ikaw ang gagawa/maghahanap ng sarili mong pagkain. Tuturuan ka ng mga kapraktikalan para maisalba ang sarili sakaling iwan ka ng modernisasyon at sibilisasyon. Tuturuan ng kaalaman kung paano mo gagawin/lilikhain ang mga bagay—ang ikalawang uri ng pagtulong.

Dito rin, ituturo sa’yong kaya mo ang lahat, basta magtiwala ka, magsumikap at magsanay ng maigi. Hindi mo pwedeng ipagawa sa iba ang mga bagay dahil sa oras ng kagipitan (lalo na sa gera) hindi ito uubra at hindi mo rin sila maasahan. Hindi ka tutulungan sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga bagay ngunit tutulungan kang ayusin ang pag-iisip, pag-uugali—ang iyong buhay. Tutulungan kang palakasin ang iyong sarili (physically, mentally, emotionally). Ito ang pangatlong uri ng pagtulong ang pagsasakapangyarihan.

Pakikipagkaibigan- sa hirap at ginhawa, iyakan at tawanan, init at lamig, magkakasama kami. Syempre, dahil sa pinagsasaluhan naming naiiibang karanasan, hindi mo maalis na kami’y mapalapit sa bawat isa. Dahil kami’y magkakatulad na kadete at pare-parehas na gusto ng pakikipagsapalaran, halos lahat kami’y magaan at palagay ang loob sa isa’t-isa. Dadaanan ang mga antas ng pakikitunguhan, kikilalanin ang isa’t isa at holaaaaa! Bagong kaibigan ang iyong makikilala.

Pakikiisa- dahil sa isang yunit lamang kayo, gagalaw kayo ng iisang galaw. Makikiisa ka sa kanila upang magkaroon ng “unity” at “oneness”. Huhusgahan kayo bilang isang grupo kaya’t kailangang yakapin, kilatisin at alamin ang ugali ng bawat isa sa grupo. Tatayo kayo sa isang hangarin at isang prinsipyo (ngunit hindi ka pipiliting kainin ang mga prinisipyong ito kung ayaw mo). Mag-iisip kayo na parang isang tao.

Nasyonalismo at pagiging makabansa- Dito, ipapakilala sa’yo ang bansang iyong sinilangan at ipagtatanggol. Susuyudin ang bawat sulok ng kasaysayan upang maunawan natin ang kasalukuyan at kung bakit humantong ito rito. Itatanim sa isipan mong kabilang ka sa baying ito at inaasahan ka ng lipunang ginagalawan mo ngayon. Ibubukas ang iyong isipan upang magising ang damdaming makabayan.

Pagmamahal- Passion, ika nga sa Ingles. Ito yung gagawin mo ang lahat kahit walang kapalit. Minamahal mo ito hindi dahil sa may pagnanasa ka rito bagkus ay binibigyan mo ng mataas na halaga ang kursong ito. Hindi man kasama sa GWA ang gradong makukuha mo rito at sagabal sa acads, handa mo pa ring ipagpatuloy ang kursong ito. Kahit hindi maintindihan ng iba kung bakit mo napiling pumasok at mag-enrol rito, handa mo pa ring ipaliwanag at ipagtanggol ang pinili mo, paulit-ulit man, ulit-ulitin man.

Hindi lamang iyan ang mga matututunan mo sa ROTC at hindi lang dyan nagtatapos ang interaksyon ni SP dahil marami pang ibang konseptong maka-SP ang matatagpuan mo sa kursong ito, at aabutin ako ng siyam-siyam sa pagsusulat dito. Kung nagugulumihanan pa rin kayo, narito naman ako, handing ibida at pinaliwanag ang pinasok ko. Kung hindi pa rin kayo nasiyahan sa tugon ko, hmmm, try niyo na lang mag-immerse at sumali, baka lalong maintindihan niyo, at ma-fall in love na rin sa labidabs kong ROTC.

“Yes, I do it right or I do it again.”

Disclaimer:
Unang nailathala sa opisyal na blog ng UP BUKLURAN SA SIKOLOHIYANG PILIPINO upang ibulalas ang karanasan ng may-akda ukol sa kakaibang kursong kinuha niya.

♥ ☺ ♥ And that what life brings. ♥ ☺ ♥

UP ROTC : RAATI PHASE 1

Last Saturday, February 18,2012, was the day—the day when higher rank soldiers inspect ROTC unit of different schools in snappiness, formation and everything you can imagine that they can inspect. Anddddd yeeeees! We, ranger candidates got to interact with basic cadets again. Talk about reunited. I really miss them and our camaraderie we built way back when we was like them, private.

 

Formation. Bravo 2nd platoon with C2L2 Perucho 3Cl as the platoon commander were on their “tikas pahinga” formation while Bravo 1st platoon was standing at attention.

We’re now standing at attention. 

 

Spoooooot me. Spoooooooot me. 

Hee hee <3 

ANG ITIM KOOO NAAAAA.

Yeeeees. UP ROTC IS THE BEST. Not to mention we’re leading the conpetition. Highest at all categories. for now. and. we. will. maintain. it. period.


♥ ☺ ♥ And that what life brings. ♥ ☺ ♥