Putol na katha

Nobyembre 27

Nawili ako sa pagba-blog. Medyo nakalimutan ko yung pait at sakit na dala ng isang litratong pumunit sa puso ko. Ngunit kanina lang iyon at hindi na ngayon (sana).

Muntik na akong ma-late, paano nawilly nga kaka-blog. Nawawala pa yung charger ni kuya at naghanap pa ng susuotin. Kaya ayun, naghintay na naman sila.

Oks lang yun, sila naman ang naghintay eh ☺. Kahit na sabihin nating unfair, mas masarap pa ring ikaw na ang hinihintay kaysa ikaw ang hihintayin. Wala rin kasi akong ganang maghintay lalo na sa wala. So, salamat ng marami.

Sa jeep papuntang Balara nakasalubong ko si ate Prancess. Idol ko 'to! Sayang nga lang at wala siyang facebook e, dahil kung hindi, matik na--STALKER na 'ko. wahahahaha. Idol ko yun. Kapag tinititigan ko ang kanyang mga mata, may kung anong aura ang lumalabas dito. Kumikinang. Ngumingiti. Masaya.

Gusto ko si ate Prancess. Kapag nakikita ko siya, nabubuhayan ako. Tulad kanina. Haha. Gusto kong maging katulad niya. Gusto kong maging katulad niyang nakapagbibigay ng saya sa iba. Gusto kong maging katulad ng kanyang mga mata na kapag tinitigan mo, sasaya kang talaga!

Hanggang sa napunta na kami sa aming destinasyon. Wahooo. Naghiwalay na ang aming landas. Nagkahiwalay kami ng may ngiti at galak. Pinuntahan ko na sila Vanessa at Julie kasama si Ate (insert name) dahil sa research workshop sa katipunan. So far, masaya pa rin.

Ang galing ng speaker namin. Sa sobrang galing, wala akong nasabi. Oo, literal. wala akong nasabi. Haha.

Ayun, ang haba ng talk niya nalate tuloy ako. May usapan pa naman kami nila jewel na magkikita papunta kila karla. Buti na lang hinintay niya 'ko. wahoooo. Pupunta kasi kami kanila Karla sa Taguig dahil birthday niya...



♥ ☺ ♥ And that what life brings. ♥ ☺ ♥