Pakiusap lang.

Sino pa bang hinihintay, ba't di pa tayo sumakay?
Excited na'kong umalis, sige na please, konting bilis
Saan ba tayo pupunta?, kahit saan, bahala na
Wala akong baong extra brief, pwedeng side B 'tas auto flip

haha. natawa naman ako rito sa kanta ng parokya na pinamagatang *tentenenent*

Biglaan, wala nang oras pa na pagtaluhan
Gusto ko na kasi siyang kalimutan
Kaya't pakibilisan

Pakiusap Lang (Lasingin Nyo Ako)

Saan man tayo magpunta, walang sablay, sobrang saya
Kahit saan tayo mapadpad, basta may baon na lapad
Pagkat kailangan ko na munang mag-relax ng lalamunan
Tapos magpakalunod sa alak ang pusong pagod

Nakooow. Minsan nga eh parang gusto kong maglasing para naman magkaroon ako ng lakas ng loob o kaya mawalan man lang ng kontrol (wag lang ulit mangyari yung CENSORED part. Siguro 'di ko na makakayang i-handle yun kung magkataon. Tsk tsk tsk, isang buwan akong palutang lutang sa ere ng mga panahong yun. Tawa ng tawa ngunit kapag mag-isa bigla na lang nagke-create ng image sa utak ko na akmang-akma sa scene na yun. AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH. Ineeees ulit! HUHU. Bakit naalala ko na naman yun! Dagdagan pa ng 'di paniniwala ni *sino na nga ulit yun?* Haaay. Sana nga kasi 'di ko na lang sinabi. Haaay. NAGBIBIRO lang daw kasi ako nun eh. Maisip ko lang na second base at third base ang tawag dun eh napaapbuntong hininga na lang ako e. At well, well, well, on the wishing well, dalawang buwan ko pa natanggap ang katotohanan at dalawang buwan at kalahati ko lang siya napatawad. )

Tuloy-tuloy niyo lang ang tagay, hanggang mawalan ng malay
Loko lang, syempre naman, maghahanap muna ng away
Loko lang, walang ganon, gusto ko lamang mag-inuman
Ok lang ang dahan-dahan, ang amats ay di kailangan
Na biglaan, relax lang tayo pag nag-iinuman
Gusto ko lamang siyang makalimutan
Kailangan lang maglibang

Ngunti balik tayo sa pinag-uusapan. Haaay. Tulad ng dati: magkatabi, magkalapit, magkahawak ang kamay, na parang kaming dalawa lang ang nasa mundong puno ng bulaklak at may lobo pang naggagala sa hangin. Syempre, ako lang ang nag-iisip nun, ako lang naman ang ilusyunada eh. Baka nga, 'di na niya alam yung pangyayaring yun eh. Pero, lasing man ako noon, may tama, may amats, o kahit anong tawag man ang gusto mong itawag doon, isang kahapon na lang iyon na hindi na maibabalik. Isang bintana ng kahapon na ako lang ang sumisilip na ngayo'y aalikabukin na. Haaay na naman ulit.

Tara na, samahan niyo kong magsaya
Sige na, ayoko munang mag-isa
Sapagkat ngayon lang ako, nasaktan ng ganito
Kaya pakiusap lang, lasingin nyo ako
Kaya pakiusap lang, lasingin nyo ako
Kaya pakiusap lang
Lasingin nyo ako

Pero dahil sa nag-goodbye na ako, wala nang atrasan 'to. Wala nang lokohan ng sarili. Dahil ang GOODBYE, para sa akin, ay salitang ginagamit sa pagtutuldok ng mga bagay-bagay na hindi na kailanman kailangang ulitin. Kumbaga, permanenteng nakalilok at nakatanim. Tila isang palasong kapag tinira na sa ere'y hindi mo na maaari pang pigilan. Kaya nga hindi ako gumagamit ng salitang iyon kapag maghihiwalay kami ng landas ng mga kaibigan ko. Mas mabuti nang gamitin ang "SIGE", "HANGGANG SA MULI", "INGAT", at kung ano mang salitang maisip ko wag lang ang salitang GOODBYE.

Sagrado para sa akin ang salitang GOODBYE. Hindi ko siya ginamit kahit pa noong Graduation noong Hayskul. Sa aking paniniwala simula pagkabata, mayroong "imaginary thread" ang nagbibigkis sa amin, ng mga taong gusto ko at mahal ko, at hindi kami paghihiwalayin. Ilang taon man ang lumipas at lilipas, magtatagpo at magtatagpo pa rin ang pising ito na magiging dahilan ng aming pagkikita. Maaari ngang minsan, ginagamit ko o nadudulas akong gamitin iyon, ngunit 'di ko binibigyang halaga. Kapag naging kaibigan ko na siya, gaano man ako kainis sa kanya, naroon pa rin ang "imaginary thread" na iyon, ninipis nga lang ngunit naroon.

Ngunit iba ang kaso ngayon. I really mean it and I will do it. Pero ang tanong until when? Until when? Hangga't kaya kong magtiis. Expert naman ako roon eh. Mananahimik na lang ako, hindi na manggugulo nang hindi na makaperwisyo. Kahit mahirap, AJA! Haha :c Kahit hindi ko na kaya, tatawa na lang ako, edi nakapagpasaya pa ako, kuntento na ako roon.

Lyrics | Parokya Ni Edgar lyrics - Pakiusap Lang lyrics

Kaya naman ngayon, dahil sa nagbitiw na ako ng salita, at ayaw na ayaw ko sa mga hindi tumutupad sa pangako dahil hindi ako naniniwalang "promises are meant to be broken" na palusot lang ng mga tarantadong loko-lokong paasa to the highest level of mountain range sa Nepal, gagawa ako ng mga istratehiya. Oha! Oha! Magpapaka-geek muna ako with love! ♥ (kala mo madali eh!) at di'ba sinabi ko ngang magpapadala ako sa agos ng mundo which is ginagawa ko na ngayon at masaya naman ako (dahil maraming fish sa pond at hindi lang isa!), napagpasyahan kong isiwalat o isariwa ang katangahang taglay ko way back to my 3rd year life kung saan unang umusbong ang katangahang taglay ko na namunga ng napakaraming negative ions sa katawan ko. In short, 'feel the pain until it hurts no more'.

And who said LOVE can't explain scientifically? If you think love is not a part of science, THINK AGAIN! Hello, psychologist po ako! Psychologist na kayang gamutin ang sugat ng iba kahit ang sariling sugat ay nagnanaknak na at ninanana pa. Haha.

Sooo, para malaman natin ang solusyon , kailangan muna nating malaman ang problema. Kumbaga scientific method which is actually effective! So, try it!

Ano nga bang problema?

Actually, walang problema dahil ako lang ang nag-iisip nun kasi nga AKO LANG ANG NASASAKTAN (paulit-ulit kahit di unli! tsk tsk tsk.) At dahil bangag ako ngayon at mas masaya kumpara sa mga panahong pino-post ko yung ibang

♥ ☺ ♥ And that what life brings. ♥ ☺ ♥